ทริปท่องเที่ยว--ผูเถียน ฉบับที่ ๒

มาถึงแล้วค่ะ วัดเส้าหลินใต้  （南少林寺）

     
     สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน 

     กลับมารีวิวทริปท่องเที่ยวเมืองผูเถียนเพิ่มเติมค่ะ 
     จากที่ปุ๋ยมองทิวทัศน์ระหว่างทางไปเที่ยวขณะอยู่บนรถนั้น ปุ๋ยไม่เห็นร้านเซเว่นแม้แต่ร้านเดียวเลยค่ะ ไม่แน่อาจจะรอดพ้นสายตาที่ไม่ค่อยละเอียดไปก็ได้ค่ะ เมื่อเดินทางมาถึงโรงแรมแล้ว เราก็รับประทานอาหารแบบบุเฟต์กัน ก่อนจะแยกย้ายกันพักผ่อน พรุ่งนี้มีอีกหลากหลายสถานที่จะต้องไปเยือนค่ะ 
     และแล้ววันอาทิตย์ที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ ก็โคจรมาถึง วันนี้พี่ชายพาไปวัดเส้าหลินใต้ （南少林寺）ซึ่งต้องขึ้นเขาไป ถ้าใครเมารถนะคะ อาการเมารถของท่านจะกำเริบทันใด เพราะลักษณะของการขึ้นภูเขานั้น เป็นแบบวงกลม หมุนไปรอบเขา ซึ่งงานนี้ต้องชื่นชมความชำนาญในการขับรถของสารถีชาวจีนผู้นี้ค่ะ 
     วัดเส้าหลินใต้อยู่ที่เมืองผูเถียน มณฑลฮกเกี้ยน ประเทศจีน เป็นวัดที่มีความงดงาม สงบ และอากาศดี เนื่องด้วยนักท่องเที่ยวไม่มีมากจนเกินไป และด้วยอยู่บนยอดเขา จึงทำให้ไม่รู้สึกหนาวนะคะ ในวัดแห่งนี้มีรูปปั้นหลวงจีนฝึกกังฟู รวมไปถึงพิพิธภัณฑ์ ดังภาพที่ปุ๋ยนำมาให้ทุกท่านได้ชมกันค่ะ 

ภาพย้อนแสงเสียอีกน่ะค่ะ แต่พอจะมองเห็นเป็นหลวงจีนกำลังฝึกวิทยายุทธกันหรือไม่คะ

อาคารในวัดเส้าหลินใต้ค่ะ งดงามนะคะ

ส่วนหนึ่งในวัดเส้าหลินใต้ค่ะ

ด้านนี้น่าจะเป็นพิพิธภัณฑ์ในวัดเส้าหลินค่ะ

ด้านบนนี้มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ต้องขึ้นไปกราบสักการะค่ะ

ส่วนตัวของปุ๋ย ปุ๋ยชอบภาพนี้ค่ะ

ทางเดินอันงดงาม

มีภาพสีแดงเขียนข้อความอันใดมิทราบได้ ผูกเต็มไปหมดเลยค่ะ

อันนี้น่าจะเป็นกระถางนะคะ

สถาปัตยกรรมของเอเชียตะวันออกที่ปุ๋ยชื่นชอบ

ส่วนหนึ่งภายในพิพิธภัณฑ์ค่ะ

โมเดลจำลองของวัดเส้าหลินใต้ค่ะ

ภายในวัดเส้าหลินใต้ค่ะ

ก้อนหินโบราณที่มีการแกะสลักตัวอักษรค่ะ

ภาพส่วนหนึ่งจากในพิพิธภัณฑ์ค่ะ

ภายในพิพิธภัณฑ์ค่ะ

ภายในพิพิธภัณฑ์ค่ะ

อาคารหลังนี้มีอันใดไม่ทราบ เพราะไม่ได้เปิดให้เข้าชมค่ะ

อาคารซึ่งอยู่ตรงข้ามกับวัดเส้าหลินใต้ค่ะ

งดงามค่ะ

วัดเส้าหลินใต้ประกอบด้วย 禪 เซน และ 武 บู๊

สวยงามเช่นนี้ทำมาจากดอกไม้ค่ะ

กังฟูวัดเส้าหลินค่ะ

นักเรียนที่วัดเส้าหลิน

โรงเรียนฝึกวิชาที่วัดเส้าหลินใต้ค่ะ

     ถ้าหากถามว่า ทำไมปุ๋ยจึงไม่ถ่ายภาพพระพุทธรูป องค์เจ้าแม่กวนอิม หรือเทพเจ้าองค์อื่นๆในวัดเส้าหลินใต้เลย ปุ๋ยก็เรียนดังนี้ค่ะ ปุ๋ยเคยอ่านในแผ่นป้ายที่มีบทความเรื่องห้ามการถ่ายภาพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ปุ๋ยจึงไม่ได้ถ่ายภาพมาค่ะ นอกจากนี้ บางส่วนในวัดเส้าหลิน เช่น ชั้นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสามองค์ มีกฎว่าห้ามถ่ายภาพ ดังนั้นปุ๋ยจึงเคารพกฎที่เขากำหนด เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาในภายหลัง ไม่ว่าจะเป็นการถูกเจ้าหน้าที่ตำหนิ หรือ ถูกเจ้าหน้าที่สั่งให้ลบภาพออกค่ะ      
     
      ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าเห็นจะได้ค่ะ พวกเราก็เดินทางออกจากวัดเส้าหลินใต้มารับประทานอาหารกลางวันแบบที่ไม่ต้องขึ้นเหลา เป็นร้านเล็กๆแต่รสชาติอร่อย ซึ่งพี่ชายก็พามารับประทานที่ร้านแห่งหนึ่งในเมืองผูเถียน ซึ่งบรรยากาศโดยรอบของเมืองก็สวยงาม แปลกตาสำหรับปุ๋ยนะคะ อากาศของวันนี้กำลังดี เพียงแค่ ๒๕ องศาเซลเซียสเท่านั้นค่ะ
     
      เราสั่งอาหารแบบง่ายๆมารับประทานกัน เนื่องจากเห็นว่าเวลาค่อนข้างเหลือน้อย จึงเลือกสั่งเป็นบะหมี่น้ำ แต่เมื่อทางร้านนำมาเสิร์ฟแล้วนั้น ก็ต้องพากันตกใจ เพราะชามของเขาที่นำมาเสิร์ฟ เทียบกับกะละมังของบ้านเราได้เลยค่ะ ตอนแรกปุ๋ยคิดว่าจะรับประทานได้หมด แต่เมื่อรับประทานไปได้สักพักก็ต้องยอมแพ้ เพราะมากมายเหลือเกินค่ะ 

บรรยากาศในเมืองผูเถียนช่วงใกล้เที่ยงค่ะ

บรรยากาศในเมืองผูเถียนค่ะ

บะหมี่ชามนี้ ชาวจีนรับประทานกันเป็นเรื่องปกติต่อคน แต่สำหรับชาวไทยอย่างพวกเราแล้ว ต้องแบ่งกันค่ะ เพราะรับประทานคนเดียวไม่หมดค่ะ

     จบทริปช่วงเช้าไว้เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวกลับมาพบกับฉบับที่ ๓ กันต่อวันอื่นค่ะ เป็นเรื่องราวของช่วงบ่ายวันอาทิตย์ที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ ค่ะ พี่ชายพาปุ๋ยและพี่ๆท่านอื่นไปอุทยานแห่งชาติจิ่วหลงกู่ ซึ่งอยู่ในเมืองผูเถียน มณฑลฮกเกี้ยน โดยการเยี่ยมชมสถานที่แห่งนี้ ทำให้ปุ๋ยนึกไปถึงรายการเนวิเกเตอร์ค่ะ เสียดายที่รายการปิดตัวลง ไม่เช่นนั้นสถานที่แห่งนี้คงจะเหมาะกับรายการเนวิเกเตอร์อยู่ไม่น้อยเลยค่ะ

--------------------------

ปุ๋ย - แค่อยากเป็นปุ๋ยใส่ต้นไม้ 

วันพฤหัสบดีที่ ๒๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒